Ubezpieczenie zdrowotne jest obowiązkowe dla każdej osoby, która mieszka lub pracuje w Holandii. Wszystkie formalności związane z dostępem do usług medycznych warto zorganizować jak najszybciej po przyjeździe – zgodnie z prawem należy zgłosić się do ubezpieczenia maksymalnie w ciągu 4 miesięcy od momentu podjęcia aktywności zawodowej lub przybycia do kraju w celu dłuższego pobytu. Niedopełnienie tego obowiązku skutkuje karami finansowymi.

Czy pracownicy sezonowi muszą zgłosić się do ubezpieczyciela?

Obowiązek wykupienia ubezpieczenia dotyczy również stażystów oraz pracowników wykonujących zlecenia dodatkowe lub sezonowe. Ta ostatnia grupa często korzysta z ubezpieczeń grupowych oferowanych przez agencję pracy organizującą wyjazd. Wysokość składki w takiej sytuacji zwykle jest niższa, a pracownik nie musi zajmować się żadnymi sprawami administracyjnymi. Wystarczy, że pracodawca dostarczy pracownikowi komplet dokumentów potwierdzających, że wszystkie opłaty są odprowadzone w prawidłowy sposób.

Jakie są konsekwencje niewykupienia ubezpieczenia zdrowotnego?

Osoba nieubezpieczona powinna spodziewać się otrzymania listu z przypomnieniem o konieczności dopełnienia formalności i uregulowania wszystkich opłat. Długotrwałe unikanie zgłoszenia się do ubezpieczenia skutkuje natomiast otrzymaniem kary finansowej (wynoszącej ok. 400 euro).

Z konsekwencjami muszą liczyć się także osoby posiadające opóźnienia w opłacaniu składek. Ubezpieczyciel zwykle już po dwóch miesiącach wysyła pismo z przypomnieniem o zaległościach. W takiej sytuacji warto jak najszybciej uzgodnić z ubezpieczycielem sposób uregulowania opłat, czasami można też rozważyć poproszenie o pomoc w urzędzie gminy.

Komu przysługują dodatki do ubezpieczenia?

W wyjątkowo trudnej sytuacji można postarać się o otrzymanie wsparcia od rządu. Specjalne dodatki są przyznawane osobom, które wykazują dochód niewystarczający na pokrycie pełnych składek. Wysokość wsparcia zależy głównie od posiadanych dochodów.

O zasiłek zdrowotny mogą też wnioskować osoby pełnoletnie wciąż zamieszkujące z rodzicami. Wówczas dochód rodziców nie jest głównym kryterium decydującym o przyznaniu zasiłku.

Struktura holenderskiego ubezpieczenia zdrowotnego – ubezpieczenie podstawowe

Ubezpieczenie zdrowotne w Holandii składa się z kilku odrębnych części. Najważniejszą z nich stanowi obowiązkowe ubezpieczenie podstawowe, z kolei chętni mogą wykupić również ubezpieczenie dodatkowe i stomatologiczne. Kluczową kwestią jest także udział własny.

W ramach ubezpieczenia podstawowego można uzyskać pomoc medyczną od lekarzy pierwszego kontaktu oraz m.in. niektórych specjalistów (np. położników). Ponadto w skład tego typu opieki wchodzi np. prowadzenie ciąży, fizjoterapia (w ograniczonym zakresie) czy leczenie stomatologiczne dla dzieci do ukończenia 18 roku życia. W tym rodzaju ubezpieczenia uwzględniono również możliwość zakupu różnych wyrobów i produktów medycznych.

Ubezpieczenie rozszerzone – dostęp do pełnej opieki medycznej

Wersja rozszerzona pozwala na swobodne korzystanie np. z usług fizjoterapeutów, ponadto umożliwia dorosłym pełne leczenie stomatologiczne. Bez problemu można też uzyskać zwrot kosztów za zakup szkieł kontaktowych i okularów oraz produktów medycznych o charakterze homeopatycznym lub alternatywnym.

Z ubezpieczenia w wersji rozszerzonej najczęściej korzystają osoby, które mają zamiar na dłużej zostać w Holandii. Ubezpieczyciele posiadają w swoich ofertach wiele polis różniących się zakresem gwarantowanych usług, najwięcej osób decyduje się jednak na wykupienie dodatkowego pakietu dentystycznego.

Udział własny – definicja i wysokość opłat

Niezależnie od wybranego wariantu (podstawowy lub rozszerzony), w Holandii obowiązuje także konieczność uregulowania tzw. udziału własnego. To opłata, której wysokość ustalana jest raz w roku – w 2019 roku wynosiła ok. 400 euro. Do tej kwoty koszt leczenia pokrywa ubezpieczony, a wszystkie wydatki wykraczające poza tę sumę zostaną uregulowane przez ubezpieczyciela.

Co ważne, wysokość udziału własnego można dobrowolnie podwyższyć, np. o 200 euro rocznie. W ten sposób można obniżyć wysokość składek, lecz wiąże się to z pewnym ryzykiem – jeśli ktoś jest zdrowy i nie korzysta zbyt często z opieki lekarskiej, może zaoszczędzić. Jeśli jednak przytrafi się poważna choroba, konieczne będzie uregulowanie pełnego udziału własnego.

Koszt ubezpieczenia obowiązkowego

W 2019 roku wykupienie ubezpieczenia podstawowego (bez udziału własnego) obciążało miesięcznie domowy budżet o ok. 100 euro. W Holandii funkcjonuje kilkudziesięciu ubezpieczycieli, którzy oferują kompleksowe wsparcie w uzyskaniu dostępu do opieki medycznej. Ważne jest również to, że dzieci do 18 roku są ubezpieczone bezpłatnie – nie trzeba opłacać za nie żadnych składek. Pracownicy korzystający z grupowych ubezpieczeń mogą liczyć na ok. kilkuprocentowe obniżki.

Wysokość składek nie zmienia się w ciągu roku. Istnieje także możliwość zmiany ubezpieczyciela – warto pod koniec roku porównać różne oferty i wybrać taką, która najbardziej odpowiada indywidualnym potrzebom.